O dziewczynce bez koralików , o poziomkach Syli i o miłym sobotnim spotkaniu

Wczoraj wreszcie skończyłam wyszywac wiktoriańską dziewczynkę.Z haftem tym wiążą się moje bardzo miłe wspomnienia z ubiegłorocznych wakacji i czasie,który spędziłam wraz z cudownymi Koleżankami pod gościnnym dachem Ewy.
Właśnie tam po raz pierwszy zobaczyłam tę dziewczynkę-obrazek wyszywała Gosia , autorka bloga "Lubię". Jej wersję haftu można zobaczyc tutaj (klik )
Dzięki Gosi właśnie stałam się szczęśliwą posiadaczką schematu do wyhaftowania wiktoriańskiej dziewczynki. Niestety,z różnych względów ów haft często odkładałam,by potem do niego powracac :-)
Dziś zamierzałam podoszywac koraliki ,które są na tym hafcie jak ...wisienka na torcie :-))) Niestety okazało się,że moje "perełki" są zbyt duże-jutro muszę kupic mniejsze (a szkoda,bo te,które mam są naprawdę bardzo ładne) i wówczas dopiero definitywnie dokończę obrazek.Póki co-moja wiktoriańska dziewczynka wygląda tak:

Na poniższym zdjęciu widac,że moje perełki są zdecydowanie za duże:

Tymczasem intensywnie myślę o oprawie obrazka-mam w planach owalną ciemną drewnianą ramę,ale zobaczymy,co mi z tych planów wyjdzie.A sam haft wciąż bardzo mi się podoba!

...........................................................................

Jakiś czas temu wraz z innymi Koleżankami zostałam zaproszona przez Sylę na...hm....absolutnie dokumentne demolowanie Jej pracowni :-))))) Syla do wspaniała,niezwykle utalentowana Osoba o wielkim sercu. Jej doskonałe prace można zobaczyc tutaj ( klik ) - serdecznie zapraszam!

Oprócz wspomnianej demolki pracowni Syli , przekopałyśmy piękny Jej ogród-ja "zakosiłam" trochę mięty,która-ku mojemu zaskoczeniu-pięknie u mnie rośnie,a także ...mały krzaczek poziomek.Szczerze mówiąc -ogrodnik ze mnie kiepski i jakoś tak nie wiązałam z tymi poziomkami wielkich nadziei ...aż tu nagle-zakwitły! Mało tego-od kilku dni na tym -co tu ukrywac-cherlawym krzaczku pojawiły się piękne malutkie owoce, które z dnia na dzień stawały się bardziej czerowone.Dziś "komisyjnie" ogłosiłam "zbiory plonów" 

Efektem naszych zbiorów było to:

Cóż-nikt z mojej trzyosobowej rodziny specjalnie się nie najadł :-))) , ale zgodnie stwierdziliśmy,że poziomki były pyszne i smakowały za więcej :-)))
...............................................................................................
Na koniec o wczorajszym spotkaniu w ramach Światowego Dnia Dziergania w Miejscach Publicznych.
Umówiłyśmy się z Dorotą , autorką bloga "Swetry Doroty" i z Joanną  (Mglisty Sen). Ze mną oczywiście pomaszerowała moja córka Basia,a nasze spotkanie uświetniła Pani Iza , którą bardzo,bardzo serdecznie pozdrawiam!
Tak więc w środku dnia siedziałyśmy sobie na jednej z ławek Wyspy Młyńskiej i paplając o naszych "bardzo ważnych sprawach" -dziergałyśmy swoje prace,wzbudzając niemałe zainteresowanie wśród tłumnie spacerujących tam Bydgoszczan.Niestety,nie mam jeszcze zdjęc z naszego spotkania-rolę fotografa pełniła Dorota,która obiecała nam przesłac fotki. Już w domu natomiast sfotografowałam przepiękny upominek,który otrzymałam od Joanny :

Asia sprezentowała mi przepiękny ,włąsnoręcznie zrobiony notesik i śliczne ,zdobione stare klamerki. Asiu,dziękuję raz jeszcze....

Spotkanie było naprawdę udane.Dziękuję wszyskim Paniom za przemiłe towarzystwo i wspaniale spędzony czas.Mam nadzieję,że wkrótce znów się spotkamy.

Serdecznie wszystkich pozdrawiam życząc miłego popołudnia niedzielnego i dobrego nadchodzącego tygodnia

Maja

PS-a poziomki....te zawsze kojarzą mi się ze starym ,czarno-białym szwedzkim dramatem pt."Tam,gdzie rosną poziomki" I.Bergmana....